راه‌حل‌های معمول برای تهویه ساختمان
الف. تهویه اگزاست،
ب. تهویه هوای تازه،
ج. ترکیبی از تهویه هوای تازه و اگزاست. اگر جریان هوای تازه و اگزاست در حدود ۱۰درصد یکدیگر باشد، این سیستم تهویه متعادل است.تهویه کل ساختمان ممکن است از طریق یک هواکش یا مجموعه هواکش‌هایی که فقط به این تهویه اختصاص داده می‌شوند، حاصل شود. یا ممکن است از طریق هواکش‌هایی انجام شود که اگزاست محلی یا توزیع گرمایش و سرمایش را بر عهده دارند.
تهویه اگزاست
تهویه اگزاست معمولا رایج‌ترین راه حل است. این نوع تهویه معمولا توسط یک هواکش سقفی حمام، سرویس بهداشتی یا سایر انواع هواکش‌های داخلی یا خارجی تعبیه می‌شود. هوا توسط هواکش اگزاست از خانه خارج می‌شود و هوای بیرون از طریق روزنه‌های موجود در پوشش خانه وارد ساختمان می‌شود.
مدل‌های بسیاری ازانواع هواکش‌های حمام و سرویس بهداشتی دراندازه‌های ۵۰ تا ۲۵۰ مترمکعب در ساعت در بازار موجود هستند که انواع مدل‌های با کیفیت آن به اندازه کافی نیز بی‌صدا هستند که به طور مداوم مورد استفاده قرار گیرند. یک یا چند هواکش با این اندازه نیاز تهویه بسیاری از خانه‌ها را برآورده می‌کند. هواکش اگزاست می‌تواند یک هواکش اختصاصی برای ارتقای کیفیت هوای داخل یا یک هواکش معمولی حمام باشد که برای تهویه کامل ساختمان یا تهویه یک نقطه استفاده می‌شود.هواکش‌های داخلی (یک نقطه‌ای یا چند‌نقطه‌ای) می‌توانند یک روش بسیار موثر برای تهویه اگزاست از یک یا چند حمام باشند. همان‌طور که در بالا توضیح داده شد، هواکش‌های داخلی می‌توانند در گاراژ، اتاق زیرشیروانی، زیرزمین یا اتاق تاسیسات قرار گیرند. هواکش‌های خارجی می‌توانند روی دیوار بیرونی یا سقف نصب شوند. معمولا ارزیابی دقیقی از فشار هواکش‌های خارجی نیاز نیست، زیرا در اکثر موارد حداقل ۱۲۰ سانتیمتر کانال از نزدیک‌ترین دریچه تا هواکش وجود دارد.
تهویه هوای تازه
تهویه هوای تازه دقیقا برعکس تهویه اگزاست عمل می‌کند. هوای بیرون از طریق یک هواکش اختصاصی یا سیستم هواساز تهویه مطبوع مرکزی وارد ساختمان شده و از طریق روزنه‌های موجود در پوشش ساختمان خارج می‌شود.
با تهویه هوای تازه، ورودی هوای بیرون باید دور از آلاینده‌ها مانند گاراژ، باربیکیو و دودکش قرار گیرد. اگر از یک هواکش اختصاصی استفاده می‌شود، باید مراقب ورود هوای بیش از حد در یک محل و ایجاد شرایط ناراحت‌کننده بود. هواکش‌های هوای تازه می‌تواند در خارج از خانه یا واحد مسکونی یا در گاراژ، اتاق زیر شیروانی، زیرزمین یا اتاق تاسیسات قرار گیرد.
هوای تهویه شده به وسیله یک کانال تهویه اختصاصی که جدا از سیستم کانال توزیع مرکزی است، توزیع می‌شود.
به همین ترتیب سیستم تهویه هوای مرکزی گرمایشی / سرمایشی می‌تواند به عنوان یک سیستم تهویه هوای تازه عمل کند (به عنوان مثال کولر‌های تبخیری به عنوان پرکاربرد‌ترین دستگاه برودتی در کشور همین کارآیی را دارد)، با نصب یک کانال تهویه اختصاصی که از یک طرف به کانال برگشت هواساز متصل است و ازطرف دیگر به سر دیگر کانال وصل می‌شود تا از بیرون به هوای تازه دسترسی داشته باشد. این استراتژی، به نام تهویه مرکزی ترکیبی (CFI)، از فشار منفی در مجاورت بازگشتی استفاده می‌کند تا مقدار مطلوب هوای خارج را از طریق کانال تهویه هوا به داخل و در مجاورت کانال بازگشت بکشاند. سپس هواساز هوای مطبوع را به تمام اتاق‌های خانه توزیع می‌کند. همچنین باید یک دمپر و کنترل نصب شود تا مطمئن باشیم هواساز تهویه هوای لازم را بدون توجه به بار گرمایش یا سرمایش ارائه می‌دهد. بعضی از انواع تهویه‌های ترکیبی مرکزی با استفاده از ۱۰۰درصد هوای بیرون عمل تهویه را انجام می‌دهند. این محصولات عمدتا سرمایش را از طریق تهویه مکانیکی در شرایط مطلوب در فضای باز فراهم می‌کنند، اما همچنین می‌توانند شرایط تهویه هوای تازه را ایجاد کنند، اما برای کارآیی بهتر و اطمینان از انطباق با حداقل میزان تهویه متناوب، باید به درستی کنترل شوند.
تهویه ترکیبی
سیستم‌های ترکیبی از هواکش‌های اگزاست و هوای تازه استفاده می‌کنند. اگر هر دو هواکش یک جریان هوای یکسان را فراهم کنند، سیستم متعادل است و خانه دارای فشار خنثی است.
سیستم‌های ترکیبی اغلب دستگاه‌های ترکیبی از یک مبدل حرارتی یا یونیت بازیابی گرما هستند که معمولا جریان اگزاست و هوای تازه مساوی دارند.
سیستم‌های ترکیبی همچنین می‌توانند ترکیبی از هواکش‌های اگزاست و هوای تازه باشند. این سیستم ممکن است به سادگی یک هواکش اگزاست دائم‌کار باشد که توسط یک اتصال به هوای بیرونی وصل می‌شود تا هوا را به محفظه بازگشت هوای یک هواساز گرمایشی/ سرمایشی دائمی وارد کند.
نکته: سیستم‌های تهویه که از کارکرد دائمی سیستم
گرمایش / سرمایش تهویه استفاده می‌کنند، می‌توانند سالانه مقدار قابل توجهی برق مصرف کنند و از این رو در اکثر کشور‌ها استاندارد نیستند.
