میکروفون فضا را ناامن می‌کند

محمود اسلامیان *

سال‌هاست که کشور بر مبنای فروش نفت، اداره می‌شود. هر چند بخشی از درآمدهای این سرمایه ملی در زیربناها و تولید به‌کار گرفته شده است، لیکن متاسفانه از میزان وابستگی کشور به آن کاسته نشده است. تجربه نفت ۱۴۰ دلاری هم نشان داد، راه سعادت و بهروزی کشور از مسیر نفت نمی‌گذرد. آنچه باعث موفقیت ملت‌ها شده است تلاش عاقلانه با استفاده از منابع ملی در توسعه کشور بوده است. تولید محوری یعنی تلاش خستگی‌ناپذیر برای ساختن راهی که ملت‌ها از طریق آن سعادت را تجربه کرده‌اند. نفت می‌تواند ابزار موثری برای تولید محوری کشور شود، نه اینکه خود منشا اداره کشور باشد. این اعتقاد در همه مسوولان نظام وجود دارد. اما سوال این است که چرا شاخص‌های تولید علائم خوبی را نشان نمی‌دهند؟

مساله روشن است؛ اعتقاد داشتن به موضوع خود یک مساله است، فراهم کردن ساختاری که بتواند اهداف را تحقق دهد، مساله‌ای دیگر است. متاسفانه در کشور ما همه استراتژیست هستند، همه نقش فرمانده عالی را بازی می‌کنند. سرباز کم داریم. چه کنیم که ایران اسلامی با این تمدن و پیشینه به جایگاه خود برسد؟

۱. استادی می‌گفت آنچه برایت مهم است خود پرچمدار آن باش. اگر پرچم تولید به دست مسوولان اجرایی کشور باشد، مشکلات تعدیل می‌شود، زیرا سیستم احساس می‌کند باید به دنبال خواست مسوولان باشد. پرچم تولید کشور نه به دست وزارت صنایع بلکه باید در دستان دولت محترم باشد.

۲. ایجاد امنیت در فضای کسب و کار:

واقعیت تلخی وجود دارد که کتمان آن مشکلی را حل نمی‌کند. حضور هزاران ایرانی کارآفرین در کشورهای همسایه یا دورتر این نیاز را ایجاد می‌کند که باید بررسی جامعی پیرامون این پدیده انجام داد. باید کرامت کارآفرینان حفظ شود، از خدمتگزاران خدوم کشور به شکل‌هایی تجلیل به عمل آید. مقررات و قوانین باید در مسیر حفظ امنیت فضای کسب و کار باشد. میکروفن کسانی که با یک سخنرانی، ناامنی اقتصادی ایجاد می‌کنند، بسته شود. خروج سرمایه‌ها از کشور به معنی سرمایه‌گذاری و ایجاد اشتغال در کشور بیگانه است، چیزی که مردم ما بیش از همه به آن احتیاج دارند. فکر نمی‌کنم گناهی بزرگتر از ایجاد ناامنی اقتصادی در کشور باشد.

۳. با ایجاد یک فضای مناسب می‌توان میلیاردها دلار سرمایه را به کشور بازگرداند. ایرانیان مسلمان به‌رغم همه اختلاف دیدگاه‌هایی که دارند در عشق و علاقه به میهن اسلامی هم‌عقیده‌اند.

۴. قانون کار: چپ‌گراها نه تنها در اقتصاد ایران، بلکه در همه اقتصادهای دنیا اثرگذار بوده‌اند. قانون کار بدون تردید با نگاه‌های چپ‌گرایانه نوشته شده است. از این قانون انتظار بهره‌وری نمی‌توان داشت. حاکمیت یک طرفه نیروی تولید و کمرنگ کردن نقش کارآفرینان هیچ‌گونه تعادل را بر روابط حاکم نمی‌کند.

۵. مسائل جاری: در باب موضوع روزمره تولید باید به مبحث مهم نقدینگی اشاره کرد، متاسفانه از زمان سه قفله شدن منابع بانکی فشار مضاعفی بر تولید وارد شده است. نتیجه این استراتژی کاهش تولید و تعدیل نیروی انسانی در واحدهای تولیدی است که گسترش آن می‌تواند بحران ساز باشد. تامین منابع مالی تولید بر مبنای اشتغال موجود اولویت اول سیستم بانکی باشد.

*رییس اتاق بازرگانی اصفهان