درخشش «خاطراتی برای تمام فصول»
مراسم اختتامیه هفتمین جشنواره بین‌المللی سینما حقیقت عصر سه‌شنبه با حضور حجت‌الله ایوبی، رییس سازمان سینمایی، محمدمهدی طباطبایی‌نژاد، مدیر مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی، محمدرضا جعفری جلوه، مدیرعامل بنیاد سینمای فارابی، علیرضا رضا داد، دبیر جشنواره فیلم فجر و هنرمندانی چون کیومرث پوراحمد، داریوش ارجمند، محمد آفریده، رخشان بنی‌اعتماد، مصطفی و مرتضی رزاق کریمی و جمع کثیری از مستندسازان در تالار وحدت برگزار شد و برگزیدگانش را انتخاب کرد.
رخشان بنی‌اعتماد: می‌توان بخشید ولی نمی‌توان فراموش کرد
در این مراسم بنی‌اعتماد که برای اهدای جایزه روی سن حاضر شده بود،‌ در سخنانی کوتاه گفت: پس از چهار سال دوباره در فضای سینما حقیقت‌، جشنواره خودمان، احساس خیلی خوبی دارم.
او خطاب به حجت‌الله ایوبی گفت: با شما هم‌عقیده هستم، الان دوران اعتماد است، اما چیزهایی وجود دارد که می‌شود، بخشید، ولی نمی‌توان فراموش کرد. نمی‌شد فراموش کرد بی‌مهری که در حق مستندسازان شد و آنها به اتهام واهی مدتی را در بند گذراندند و بعد هم بدون اینکه از آنها رفع اتهام شود، آزاد شدند و هیچ‌کس هم هیچ توضیحی برای بی‌مهری که به این مستندسازان و خانواده‌های آنها شده بود، ارایه نکرد. بنی‌اعتماد گفت: فقط به عنوان یک همکار به آنها ادای احترام می‌کنم و شرمنده آنها هستم.
تقوایی: دوست دارم فیلمی بسازم که برای خودم باشد
حضور ناصر تقوایی روی سن با تشویق طولانی‌مدت و ایستاده حاضران همراه بود.
به گزارش «ایسنا»،‌ ناصر تقوایی که اشک از چشمانش جاری شده بود، گفت: تا به حال کسی مزاحم کار من نبوده که ممنوعیتی یا حد و مرزی برایم تعیین کرده باشد، اما من دوست دارم فیلمی بسازم که برای خودم باشد.
این فیلمساز با اشاره به اینکه من برای سال‌ها بعد از مرگم آثار قابل چاپ گذاشته‌ام، سخنانش را این‌گونه ادامه داد: اما با هرگونه دخل و تصرف در آثارم مخالفم وگرنه در تمام این دوران سینما شرایطش به گونه‌ای نبوده که کسی نخواهد من فیلم بسازم. درواقع گرفتاری‌هایی که بعد از انقلاب در طول مدیریت‌های متفاوت سینمایی به آن دچار شدم به خواندن فیلمنامه‌هایم مربوط می‌شد.
تقوایی با تاکید بر اینکه پس از انقلاب حتی یک فریم از فیلم‌های من سانسور نشده است اظهار کرد: شاید کسی این موضوع را باور نکند، ولی این واقعیت است؛ یک فریم از فیلم‌های من سانسور نشده، اما فیلمنامه‌هایم بین ۱۰ تا ۱۸ سال معطل اجازه گرفتن بودند.

بخش مسابقه ملی: بهترین دستاورد فنی: صدابرداری و صداگذاری: آرش قاسمی (خون مردگی)/تدوین: صادق رضانیا (در پناه بلوط)/تصویربرداری: مهدی آزادی (لبیک)/پژوهش: علی محمد قاسمی (گزارش شنبه)/مستند سیاسی- اقتصادی: مرتضی پایه‌شناس (فیلم ناتمامی برای دخترم سمیه)/مستند- داستانی: محمدحسین مهدویان(آخرین روزهای زمستان)/مستند انقلاب اسلامی و دفاع مقدس: مصطفی رزاق کریمی (خاطراتی برای تمام فصول)/مستند اجتماعی: محمد کارت (خون‌مردگی)/مستند پرتره: غلامرضا نعمت‌پور (برای گونگادین بهشت نیست)/مستند تاریخی: حسن نقاشی (شاهجهان)/مستند دینی و آیینی: رضا فرهمند (لطفا بوق بزنید)/مستند علمی و زیست‌محیطی: فرشاد افشین‌پور (پرندگان در سرزمین برف و آفتاب)/ مستند کوتاه: خان آخر(گل اندام صفری)/ مستند نیمه بلند: لطفا بوق بزنید(رضا فرهمند)/ مستند بلند: در پناه بلوط(مهدی نورمحمدی)/جایزه ویژه هیات داوران: کمی بالا‌تر(لقمان خالدی)/جایزه ویژه دبیر جشنواره: تقدیر از لطفا بوق بزنید؛ تندیس جشنواره: از ایران، یک جدایی/جایزه بزرگ جشنواره: خاطراتی برای تمام فصول.
بخش بین‌الملل: مستند کوتاه: اسلومو (وین پادولا از آمریکا)/جایزه ویژه هیات داوران: برای من خورشید هرگز غروب نمی‌کند (مینا راد از کشور فرانسه)/تقدیر هیات داوران: پرندگان مهاجر (حسین دادگر از ایران)/مستند نیمه بلند: عروسک کاموایی (عزت‌الله پروازه از ایران)/جایزه هیات داوران: پدر و پسر(پاول لوزینسکی از لهستان)/تقدیر ویژه هیات داوران: پیر پسر(مهدی باقری از ایران)، کمی بالا‌تر(لقمان خالدی از ایران)/مستندهای بلند: ابوحراز(ماسیژ دریگاس از لهستان) و خاطراتی برای تمام فصول(مصطفی رزاق کریمی از ایران) /جایزه ویژه هیات داوران: بازی آدم‌کشی (جی. اوپن هایمر از دانمارک). همچنین نشان فیروزه سینماحقیقت به پاس یک عمر فعالیت هنری به استاد ناصر تقوایی و سیدحسن بنی‌هاشمی، کارگردانان سینمای مستند ایران اهدا شد.