عبور دسته‌جمعی از 24 !

گروه ورزش: بسیاری از اهالی فوتبال بر این باورند که فارغ از همه مسائل فنی و کیفی، مهم‌ترین زیبایی دربی ۸۱ مربوط به اتفاقاتی می‌شد که در دقیقه ۲۴ این بازی رخ داد. چهار هفته بعد از درگذشت مرحوم هادی نوروزی، هواداران پرسپولیس و استقلال در دربی برای او سنگ تمام گذاشتند و یاد و خاطره کاپیتان فقید سرخپوشان را به بهترین شکل ممکن زنده نگه داشتند. توپی که راس دقیقه ۲۴ به بیرون زده شد، ۱۰۰ هزار جفت دست که به احترام هادی عمود شدند و البته هم‌نوایی بی‌نظیر سرخابی‌ها در سر دادن شعار «نوروزی، روحت شاد» باعث شد این مسابقه حاوی قاب‌های طلایی زیادی از کار در بیاید که امید به استحاله فرهنگی فوتبال ایران را زنده می‌کرد. با این همه اما صد افسوس که حتی عمر جادویی دقیقه ۲۴ هم از همان ۶۰ ثانیه معمول بیشتر نبود. اهالی فوتبال خیلی زود با فراموش کردن حماسه‌ای که رقم زده بودند،‌ سراغ همان روزمرگی‌های همیشگی رفتند و تا جایی که می‌توانستند به سمت هم یورش بردند. حاشیه‌های این چند روز را مرور کنید تا ببینید با چه سیلی از اتفاقات عجیب و غریب مواجه هستیم!

وجه‌المناقشه‌ای به اسم رحمتی

در یک اتفاق بسیار عجیب، دبیر کل فدراسیون فوتبال بعد از دربی خواهان بازگشت مهدی رحمتی به تیم ملی شد! این یک مداخله آشکار فنی بود که طبیعتا کی‌روش نمی‌توانست نسبت به آن بی‌تفاوت باشد. به این ترتیب سرمربی تیم ملی نیز در اظهاراتی کوتاه، با تایید استعدادهای رحمتی، «شخصیت» او را برای حضور در تیم اول ایران زیر سوال برد. پس از آن باشگاه استقلال در دفاع از کاپیتانش که تک امتیاز دربی را هم مدیون اوست، بیانیه‌ای عجیب و تند و تیز منتشر کرد. آبی‌ها در این بیانیه نوشته بودند که اگر کی‌روش از آنچه در مورد رحمتی گفته عقب‌نشینی نکند، در آینده بازیکنان‌شان را در اختیار تیم ملی قرار نخواهند داد. با شناختی که از کی‌روش داریم، این‌طور به نظر می‌رسد که این دعوای عجیب و غریب همچنان ادامه داشته باشد و فضای فوتبال ایران را ملتهب کند. به راستی چه نیازی به طرح دوباره موضوع بازگشت رحمتی به تیم ملی بود؟ او در دربی خوش درخشید و ما هم می‌توانستیم از تماشای مهارتش لذت ببریم، اما وقتی می‌دانیم مربی پرتغالی دیسیپلین خاص خودش را دارد و هرگز در هیچ موردی به عقب برنمی‌گردد، چرا باید دوباره او را تحت فشار قرار بدهیم؟ جالب اینجا است که بعد از بازی، خود رحمتی در مورد بازگشتش به تیم ملی هیچ اظهار نظری نکرد. او آرام و بی‌حاشیه دارد کارش را می‌کند، اما به نظر می‌رسد کاراکتر حرفه‌ای وی قربانی درگیری اسدی و کی‌روش شده است. در حال حاضر این فرضیه مطرح است که دبیرکل فدراسیون قصد داشته با توجه به محبوبیت رحمتی، از او به‌عنوان ابزاری برای اعمال فشار روی مربی پرتغالی استفاده کند و افکار عمومی را علیه کی‌روش بشوراند. در این صورت آیا رفتاری که با مرد اول بازی جمعه صورت گرفت، عادلانه بوده است؟ بعید به نظر می‌رسد!

یادشان رفت

حاشیه عجیب دیگری که بعد از دربی اتفاق افتاد، مربوط به اظهارنظر برخی از مربیان و بازیکنان دو تیم بود. در شرایطی که پیش از این مسابقه و حتی در جریان دربی ۸۱ وفاق و همدلی کم‌سابقه‌ای بین دو باشگاه بزرگ تهرانی به وجود آمده بود، بعد از بازی همه چیز به بوته فراموشی سپرده شد. به‌عنوان نمونه پرویز مظلومی ناشیانه توپ را در زمین داور بازی انداخت و مجید صالح هم مدعی شد بیرون از زمین دلشان می‌خواسته این مسابقه مساوی بشود! صالح بعد از بازی استقلال و راه‌آهن در همین فصل از اینکه داور زمان از بین رفته در وقت‌های تلف شده را به انتهای مسابقه اضافه نکرده بود شاکی شد و در این مورد مصاحبه کرد، اما بعد از دربی در چرخشی ۱۸۰ درجه‌ای مدعی شد نباید زمان مصدومیت رحمتی به این شکل به اوقات تلف شده افزوده می‌شد! از سوی دیگر محسن بنگر که بعد از همدلی استقلالی‌ها در ماجرای درگذشت نوروزی قول داده بود دیگر برای این باشگاه کری نخواند، بعد از دربی حرف‌هایی زد که رنگ و بوی همان ادعاهای گل‌درشت سابق را داشت. او گفت استقلال فقط زیر توپ زده، رحمتی از شکل‌گیری یک فاجعه جلوگیری کرده و اگر آبی‌ها با این کیفیت در صدر جدول قرار دارند، پس پرسپولیس حتما قهرمان خواهد شد! آیا این حرف‌ها «کری» نیستند؟ وقتی او به‌عنوان بزرگ‌تر تیم چنین مسائلی را مطرح می‌کند، عجیب نیست که یکی مثل روزبه چشمی هم بگوید استقلال باید با سه گل دربی را می‌برد!

ادامه بیانیه‌های آتشین

اصلا انگار نه انگار که این دو باشگاه در یک ماه گذشته تا این حد به هم نزدیک شده بودند. معاون استقلال که قصد داشته دلایلی برای ضرورت حضور مهدی رحمتی در تیم ملی مطرح کند، در این مسیر دچار زیاده‌روی شده و از دعوت سوشا مکانی خرده گرفته است؛ یک رفتار بحث‌برانگیز که طبیعتا نمی‌تواند پیامدهای جالبی داشته باشد. بعد از این اتفاق، سوشا در مطلبی تند عنوان کرده نظری‌جویباری حق اظهار نظر در مورد او را ندارد. بعدتر باشگاه پرسپولیس هم بیانیه‌ای در همین مورد منتشر کرد. جالب است، ظرف فقط ۲۴ ساعت، دو باشگاه بزرگ ایران در دفاع از گلرهایشان بیانیه داده‌اند؛ استقلالی‌ها علیه سرمربی تیم ملی و پرسپولیسی‌ها علیه استقلالی‌ها! کاش یک نفر توضیح می‌داد اینجا چه خبر است!

این 24 «ابدی» نیست!

بر خلاف هادی نوروزی که به خاطر شماره پیراهنش به «۲۴ ابدی» مشهور شد، به نظر می‌رسد رسم و آیین دقیقه ۲۴ در فوتبال ایران به هیچ‌وجه ابدی نیست. انگار ما فقط بلدیم در مناسبت‌های ویژه و در موقعیت‌های خاص احترام یکدیگر را نگه داریم و بعد از آن به سرعت همه چیز را از یاد می‌بریم. این واقعیت تلخ پیش‌تر بعد از درگذشت ناصر حجازی و غلامحسین مظلومی هم به اثبات رسیده بود. ‌ای‌کاش بدیهیاتی مثل اینکه باید حرمت هم را حفظ کنیم و سرمان فقط به کار خودمان باشد، محدود در هیچ موقعیت زمانی خاصی نبودند. این‌طوری شاید خیلی بیشتر می‌شد به بهبود فضای حاکم بر فوتبال ایران امیدوار بود.