یونس شریعتمداری انجمن غار و غارشناسی ایرانیان اکثر افراد، به‌خصوص طبیعت‌گردان پس از مشاهده یک اثر طبیعی و خاص یا یک جاذبه طبیعی اقدام به ثبت آن توسط دوربین عکاسی خود می‌کنند. هرچند بسیاری از افراد این گروه صرفا در جهت داشتن یک عکس یادگاری به این کار مبادرت می‌ورزند، اما در این میان گروهی دیگر نیز هستند که دقت بیشتری را برای ثبت این اثرهای طبیعی به‌کار می‌برند؛ غارنوردان و غارشناسان را می‌توان جزو این گروه قرار داد که به ثبت و ضبط اشکال مختلف و زیبایی‌های دنیای زیر زمین می‌پردازند و علاوه‌بر این برای پژوهشگران زمین‌شناسی و دانشمندان رشته فوق این امکان را فراهم می‌کنند تا از این محیط بازدید کنند. از جمله غارهای زیبای ایران می‌توان به غار عظیم «کتله‌خور» زنجان اشاره کرد که با داشتن چندین طبقه و تشکیلات وسیع و متنوع آهکی به جرات می‌توان آن را عروس غارهای ایران نامید. این غار به‌دلیل داشتن استلاگمیت‌ها و استلاگتیت‌های جوان و زنده (چکیده‌ها و چکنده‌ها) که با سرعت بسیار کند در حال رشد هستند و همچنین داشتن چندین نوع بافت زمین‌شناسی و رسوب‌شناسی، محیطی رویایی را برای تمامی عکاسان فراهم می‌کند.
عکاسان در این‌گونه محیط‌ها به‌دلیل وجود شرایط سخت حاکم بر آن اعم از درجه حرارت پایین محیط، وجود غبارهای آزاردهنده و از همه مهم‌تر جریانات آب و رطوبت بالای آن، نیاز به تجهیزات خاصی جهت ثبت تصاویر زیبا دارند. غالب دوربین‌هایی که در این شرایط مورد استفاده قرار می‌گیرد DSLRهستند. البته قبل از استفاده از این دوربین‌ها و تجهیزات همراه آنها، باید کیف‌ها و پوشش‌های ضد آب و ضد غبار را برای حمل وسایل عکاسی به درون غار تهیه کرد. از دیگر نکات مهم می‌توان به لنزهای دارای زاویه دید باز یا همان واید اشاره کرد. دلیل اصلی استفاده از این لنزها، به‌وجود آوردن کمی اغراق و بزرگنمایی در سوژه مورد نظر است و دلیل دیگر آن، بیان کردن تمام زیبایی‌های یک محل یا تالار در قاب یک عکس است. باید یادآور شد که عکاسی در شرایط ذکر شده نیاز به صبر و حوصله زیادی از طرف هنرمند و افرادی که به او کمک می‌کنند، دارد. تاریک بودن محیط و افکت‌های نوری مختلفی که در سنگ‌های رسوبی و کانی‌های آنها وجود دارد، باعث می‌شود که تنظیمات دوربین، همگی به‌صورت دستی و کمی دشوار انجام گیرد. دمای این‌گونه محیط‌ها معمولا بین ۴ الی ۱۴ درجه متغیر است و رطوبت موجود در آن، کار را کمی سخت می‌کند. یکی از روش‌های نورپردازی در این محیط استفاده از فلاش‌های نوری بسیار قوی است که به‌صورت اکسترنال و در کنار دوربین استفاده می‌شوند. همچنین می‌توان از چراغ‌های پیشانی کوهنوردی و غارنوردی(هدلایت) که از قدرت نوردهی بالایی برخوردار هستند، استفاده کرد. در این میان باید توجه داشته باشیم که همواره استفاده از یک سوژه انسانی یا یک ابزار شناخته شده مانند دستکش یا یک خط‌کش کوچک برای نشان دادن مقیاس بزرگی تالارها یا تشکیلات آهکی موجود در غار حائز اهمیت است.
این گونه مقیاس‌بندی موجب می‌شود که بیننده پس از دیدن یک عکس خاص، بتواند درک بهتری از ابعاد و اندازه موضوع نشان داده شده توسط هنرمند داشته باشد.