روش‌هایی برای برخوردبا کودکان بهانه گیر
چهره گریان یک کودک در کوچه و بازار که برای خرید یک وسیله یا خوراکی جیغ و فریاد راه انداخته، برای همه ما آشناست؛ کودک ناامیدی که به‌دلیل برآورده نشدن خواسته‌اش اشک می‌ریزد و پدر یا مادری که با چهره‌ای در هم سعی می‌کند او را از محیط دور و آرام کند. واقعیت این است که خرید کردن به همراه کودکان برای بسیاری از والدین کاری دشوار و طاقت فرساست و گاهی پس از خرید چنان خستگی و پریشانی گریبانگیر والدین می‌شود که از رفتن به بازار پشیمان می‌شوند. اگر والدین بدانند که باید نیازهای کودک را تقسیم‌بندی کنند و متناسب با آن نسبت به درخواست کودک واکنش نشان دهند، کمتر دچار مشکل می‌شوند.
چهره گریان یک کودک در کوچه و بازار که برای خرید یک وسیله یا خوراکی جیغ و فریاد راه انداخته، برای همه ما آشناست؛ کودک ناامیدی که به‌دلیل برآورده نشدن خواسته‌اش اشک می‌ریزد و پدر یا مادری که با چهره‌ای در هم سعی می‌کند او را از محیط دور و آرام کند. واقعیت این است که خرید کردن به همراه کودکان برای بسیاری از والدین کاری دشوار و طاقت فرساست و گاهی پس از خرید چنان خستگی و پریشانی گریبانگیر والدین می‌شود که از رفتن به بازار پشیمان می‌شوند.اگر والدین بدانند که باید نیازهای کودک را تقسیم‌بندی کنند و متناسب با آن نسبت به درخواست کودک واکنش نشان دهند، کمتر دچار مشکل می‌شوند. باید دانست که علت تمام رفتارهای کودک از رفتارهای خود والدین ناشی می‌شود. بچه‌ها آینه تمام‌نمای والدین هستند.
بهانه‌گیری کودکان
بهانه‌گیری معمولا در بین خردسالان، به ویژه قبل از اینکه بتوانند به خوبی صحبت کنند، رایج است. این کار یکی از معدود راه‌هایی است که توسط آن می‌توانند نارضایتی و خشم خود را از آنچه که نمی‌توانند به دست آورند، ابراز کنند. هر‌قدر هم که این مساله ناراحت‌کننده باشد، والدین باید بدانند که علت بهانه‌گیری کودکشان فقط دیدن
عکس العمل از جانب آنها نیست (گرچه علت اصلی آن همین است، ولی حتی کودکان دبستانی هم وقتی که به مقصودشان نمی‌رسند) با بهانه‌گیری، احساسات درونی خود را آشکار می‌کنند و در نتیجه آرامش پیدا می‌کنند.
چگونه با آن کنار بیایید
وقتی کودک خردسال شما شروع به بهانه‌گیری و نق نق کرد، از او بخواهید که به صورت‌های مختلف ابتدا در گوشی، بعد به آهستگی و سپس خیلی بلند و... چیزی را که می‌گوید، تکرار کند. این روش درست مثل یک بازی توجه او را جلب خواهد کرد و بهانه‌گیری را فراموش خواهد کرد. در‌مورد کودک دبستانی خود می‌توانید از چند روش کلی استفاده کنید. به محض اینکه شروع به بهانه‌گیری کرد، حرف او را قطع کنید و به آرامی بگویید: «داری نق‌نق و بهانه‌گیری می‌کنی و من گوش نمی‌کنم، پس بهتر است که آرام و شمرده صحبت کنی.» اگر باز هم ادامه داد، دوباره درخواست خود را تکرار کنید. اگر شیوه گفتار خود را تغییر داد با بیان جمله‌ای او را تشویق کنید. می‌توانید بگویید: «وقتی بدون نق نق کردن بگویی که چه می‌خواهی، بیشتر دوستت خواهم داشت.» اگر در چنین مواقعی عصبانی می‌شوید، هیجان صدای خود را فرو ببرید و فراموش کنید که چقدر دلتان می‌خواهد فریاد بزنید. به خاطر بسپارید که با مهار عکس‌العمل خود می‌توانید ارتباط بهتری با فرزندتان برقرار کنید. بعد به او بگویید که می‌دانید دلیل ناراحتی‌اش چیست و از این طریق با او به توافق برسید. به‌عنوان مثال فرض کنید چون به فرزندتان اجازه نداده‌اید که قبل از نهار شیرینی بخورد، ناراحت شده است، پس شیرینی را در جایی قرار دهید که بتواند آن را ببیند و به او قول دهید که پس از خوردن غذا به او شیرینی می‌دهید.
گروهی عمل کنید.
هر کسی با کودک خود سر‌و‌کار دارد باید به‌عنوان بخشی از حل مشکل، گروهی عمل کند. این افراد شامل پدر بزرگ و مادر بزرگ است. هیچ چیز مانند این عبارت آشنا از پدر بزرگ که می‌گوید [آب نبات رو بده بهش بابا!] بدخلقی کودک را ابقا نمی‌کند. همه باید با نقشه شما همکاری کنند. ارتباط کودک با فرد مزبور باید برای مدتی، محدود شود.
خودتان نزد کودک باشید.
کودک می‌تواند به آسانی به هدیه‌های والدین (پدر و مادر) که برای توجه یا جبران حرف‌های تند قبل یا راهی برای ابراز محبت استفاده می‌شود، عادت کند. سعی نکنید با دادن اشیای مادی محبت را به کودک ابراز کنید، بلکه به جای آن زمان بیشتری را نزد کودک باشید. برای او وقت بگذارید. همیشه به‌طور غیر‌مشروط، به او محبت و توجه کنید. زمانی او تقاضایی ندارد و چیزی نمی‌خواهد سپس به آن لحظه‌های ویژه را نیز اضافه کنید. لحظه‌های ویژه می‌تواند خواندن یک قصه قشنگ در هنگام بازی کردن دو نفری یا گفت‌و‌گو در مورد دقایق بعدی باشد تا بداند اطرافیان او را دوست دارند یا دیگران برای او ارزش قائلند. اگر می‌خواهید کودک رفتارش را تغییر دهد باید ابتدا رفتار خودتان را تغییر دهید.
از پیش فکر کنید.
هنگامی که جنجال شروع شد هر جا که هستید برای پاسخگویی به خواسته‌های کودک آماده باشید. در درجه اول از مکان‌های عمومی که در آنها چنان مضطرب می‌شوید که نمی‌توانید با وجود نق‌نق کودک در مقابل خواسته‌های او مقاومت کنید، بپرهیزید. کودک باید بداند شما جدی هستید، بنابراین طرح جدید خود را در منزل شروع کنید. پس قبل از رفتن به مغازه خواربارفروشی به کودک بگویید که در آنجا اشیای موجود در فهرست را خریداری خواهید کرد. از او بخواهید یک یا دو خوراکی دلخواهش را پیشنهاد کند. آنها را به لیست اضافه کنید سپس در خواربارفروشی کار او را تحسین کنید.
به گفته خود عمل کنید.
قبل از رفتن به مغازه قانون را تکرار کنید. به‌جز موارد فهرست خرید دیگری انجام ندهید. اگر کودک تقاضای خوراکی دیگری می‌کند چند ثانیه مکث کنید تا تقاضا را بررسی کنید، سپس دلیلی ارائه دهید؛ مثلا (نه برای تو خوب نیست). حرف خود را عوض نکنید تسلیم نشوید.
هنگامی که تصمیم خود را گرفتید وبه کودک گفتید به آن پایبند باشید! حتی در صورتی که کودک داد و فریاد می‌کند یا به این‌سو و آن‌سو لگد می‌زند، تسلیم نشوید. مقاومت خود را محک بزنید. به‌عنوان مثال بیایید در نظر بگیریم که شما در قسمت خروجی سوپرمارکت هستید و کودکتان تاکنون ۵۰ چیز مختلف را از شما درخواست کرده است، در حالی که شما در حال پرداخت خرید خود هستید، کودک شروع به جیغ زدن می‌کند که برایم شکلات بخر. صبرکنید و دست و پای خود را گم نکنید. این یک تجربه مهم یادگیری برای هر دو شما است. به خودتان این طور انگیزه دهید که تسلیم شدن تحت فشار، تنها به کودک یاد خواهد داد که جیغ زدن کارگر می‌افتد و اینکه او بر شما تسلط دارد.
پیشرفت کودک را یادداشت کنید.
بسیاری از والدین استفاده از جدول را برای ثبت پیشرفت‌های کودک بسیار مفید می‌یابند. رفتار مطلوب را معین کنید سپس آن را بشمارید. کودک با پذیرفتن یا با جواب نه یا با اطاعت از فرامین شما نمره‌ای خواهد گرفت. نمره‌ها را با یکدیگر جمع کنید و برای کودک جایزه‌ای مناسب بخرید.
بهانه‌گیری کودکان
بهانه‌گیری معمولا در بین خردسالان، به ویژه قبل از اینکه بتوانند به خوبی صحبت کنند، رایج است. این کار یکی از معدود راه‌هایی است که توسط آن می‌توانند نارضایتی و خشم خود را از آنچه که نمی‌توانند به دست آورند، ابراز کنند. هر‌قدر هم که این مساله ناراحت‌کننده باشد، والدین باید بدانند که علت بهانه‌گیری کودکشان فقط دیدن
عکس العمل از جانب آنها نیست (گرچه علت اصلی آن همین است، ولی حتی کودکان دبستانی هم وقتی که به مقصودشان نمی‌رسند) با بهانه‌گیری، احساسات درونی خود را آشکار می‌کنند و در نتیجه آرامش پیدا می‌کنند.
چگونه با آن کنار بیایید
وقتی کودک خردسال شما شروع به بهانه‌گیری و نق نق کرد، از او بخواهید که به صورت‌های مختلف ابتدا در گوشی، بعد به آهستگی و سپس خیلی بلند و... چیزی را که می‌گوید، تکرار کند. این روش درست مثل یک بازی توجه او را جلب خواهد کرد و بهانه‌گیری را فراموش خواهد کرد. در‌مورد کودک دبستانی خود می‌توانید از چند روش کلی استفاده کنید. به محض اینکه شروع به بهانه‌گیری کرد، حرف او را قطع کنید و به آرامی بگویید: «داری نق‌نق و بهانه‌گیری می‌کنی و من گوش نمی‌کنم، پس بهتر است که آرام و شمرده صحبت کنی.» اگر باز هم ادامه داد، دوباره درخواست خود را تکرار کنید. اگر شیوه گفتار خود را تغییر داد با بیان جمله‌ای او را تشویق کنید. می‌توانید بگویید: «وقتی بدون نق نق کردن بگویی که چه می‌خواهی، بیشتر دوستت خواهم داشت.» اگر در چنین مواقعی عصبانی می‌شوید، هیجان صدای خود را فرو ببرید و فراموش کنید که چقدر دلتان می‌خواهد فریاد بزنید. به خاطر بسپارید که با مهار عکس‌العمل خود می‌توانید ارتباط بهتری با فرزندتان برقرار کنید. بعد به او بگویید که می‌دانید دلیل ناراحتی‌اش چیست و از این طریق با او به توافق برسید. به‌عنوان مثال فرض کنید چون به فرزندتان اجازه نداده‌اید که قبل از نهار شیرینی بخورد، ناراحت شده است، پس شیرینی را در جایی قرار دهید که بتواند آن را ببیند و به او قول دهید که پس از خوردن غذا به او شیرینی می‌دهید.
گروهی عمل کنید.
هر کسی با کودک خود سر‌و‌کار دارد باید به‌عنوان بخشی از حل مشکل، گروهی عمل کند. این افراد شامل پدر بزرگ و مادر بزرگ است. هیچ چیز مانند این عبارت آشنا از پدر بزرگ که می‌گوید [آب نبات رو بده بهش بابا!] بدخلقی کودک را ابقا نمی‌کند. همه باید با نقشه شما همکاری کنند. ارتباط کودک با فرد مزبور باید برای مدتی، محدود شود.
خودتان نزد کودک باشید.
کودک می‌تواند به آسانی به هدیه‌های والدین (پدر و مادر) که برای توجه یا جبران حرف‌های تند قبل یا راهی برای ابراز محبت استفاده می‌شود، عادت کند. سعی نکنید با دادن اشیای مادی محبت را به کودک ابراز کنید، بلکه به جای آن زمان بیشتری را نزد کودک باشید. برای او وقت بگذارید. همیشه به‌طور غیر‌مشروط، به او محبت و توجه کنید. زمانی او تقاضایی ندارد و چیزی نمی‌خواهد سپس به آن لحظه‌های ویژه را نیز اضافه کنید. لحظه‌های ویژه می‌تواند خواندن یک قصه قشنگ در هنگام بازی کردن دو نفری یا گفت‌و‌گو در مورد دقایق بعدی باشد تا بداند اطرافیان او را دوست دارند یا دیگران برای او ارزش قائلند. اگر می‌خواهید کودک رفتارش را تغییر دهد باید ابتدا رفتار خودتان را تغییر دهید.
از پیش فکر کنید.
هنگامی که جنجال شروع شد هر جا که هستید برای پاسخگویی به خواسته‌های کودک آماده باشید. در درجه اول از مکان‌های عمومی که در آنها چنان مضطرب می‌شوید که نمی‌توانید با وجود نق‌نق کودک در مقابل خواسته‌های او مقاومت کنید، بپرهیزید. کودک باید بداند شما جدی هستید، بنابراین طرح جدید خود را در منزل شروع کنید. پس قبل از رفتن به مغازه خواربارفروشی به کودک بگویید که در آنجا اشیای موجود در فهرست را خریداری خواهید کرد. از او بخواهید یک یا دو خوراکی دلخواهش را پیشنهاد کند. آنها را به لیست اضافه کنید سپس در خواربارفروشی کار او را تحسین کنید.
به گفته خود عمل کنید.
قبل از رفتن به مغازه قانون را تکرار کنید. به‌جز موارد فهرست خرید دیگری انجام ندهید. اگر کودک تقاضای خوراکی دیگری می‌کند چند ثانیه مکث کنید تا تقاضا را بررسی کنید، سپس دلیلی ارائه دهید؛ مثلا (نه برای تو خوب نیست). حرف خود را عوض نکنید تسلیم نشوید.
هنگامی که تصمیم خود را گرفتید وبه کودک گفتید به آن پایبند باشید! حتی در صورتی که کودک داد و فریاد می‌کند یا به این‌سو و آن‌سو لگد می‌زند، تسلیم نشوید. مقاومت خود را محک بزنید. به‌عنوان مثال بیایید در نظر بگیریم که شما در قسمت خروجی سوپرمارکت هستید و کودکتان تاکنون ۵۰ چیز مختلف را از شما درخواست کرده است، در حالی که شما در حال پرداخت خرید خود هستید، کودک شروع به جیغ زدن می‌کند که برایم شکلات بخر. صبرکنید و دست و پای خود را گم نکنید. این یک تجربه مهم یادگیری برای هر دو شما است. به خودتان این طور انگیزه دهید که تسلیم شدن تحت فشار، تنها به کودک یاد خواهد داد که جیغ زدن کارگر می‌افتد و اینکه او بر شما تسلط دارد.
پیشرفت کودک را یادداشت کنید.
بسیاری از والدین استفاده از جدول را برای ثبت پیشرفت‌های کودک بسیار مفید می‌یابند. رفتار مطلوب را معین کنید سپس آن را بشمارید. کودک با پذیرفتن یا با جواب نه یا با اطاعت از فرامین شما نمره‌ای خواهد گرفت. نمره‌ها را با یکدیگر جمع کنید و برای کودک جایزه‌ای مناسب بخرید.
ارسال نظر